اهداف و روش های قیمت گذاری انتقالی

اهداف و روش های قیمت گذاری انتقالی

اهداف و روش های قیمت گذاری انتقالی

تعریف قیمت گذاری انتقالی :

—تعیین قیمت انتقالی برای یک محصول یا خدمت در مواقعی است که واحدهای تجاری اقدام به مبادله آن در داخل یک شرکت می نمایند.این محصول می تواند شامل محصول نهایی فروخته شده به مشتریان خارج شرکت یا محصولات واسطه ای نیز باشد.—قیمت انتقالی مبلغی است که یک بخش در ازای فروش محصولات یا خدمات خود به بخش دیگر مطالبه کند که این قیمت انتقالی بر سود دو بخش تاثیر خواهد گذاشت .

 

اهداف قیمت گذاری انتقالات:

کسب اطمینان از تخصیص بهینه منابع

همخوانی هدف های سازمان

انگیزش مدیران قسمت ها

کمک در آزمون عملکرد مدیریت

تثبیت استقلال قسمت ها

 

روش های قیمت گذاری انتقالی:

قیمت گذاری انتقالی بر مبنای بهای تمام شده

قیمت تمام شده نهایی

قیمت تمام شده جذبی  

قیمت تمام شده استاندارد

تعرفه دو قسمتی

قیمت های انتقالی مبتنی بر بازار

قیمت گذاری دو گانه

قیمت های انتقالی و به حداکثر رساندن سود

قیمت های انتقالی مذاکره ای

 

قیمت گذاری بر مبنای بهای تمام شده :

در شرکتهایی که حجم انتقالات داخلی زیاد نیست به ویژه شرکتهایی که به شکل متمرکز اداره می شوند، قیمت گذاری انتقالات داخلی برمبنایی غیر از هزینه یا بهای تمام شده مقرون به صرفه نیست.

مزایای این روش

مزیت اصلی اعمال این سیاست، سادگی کاربرد آن است

همچنین این روش مشکلات حذف سود تحقق نیافته بین قسمتها از موجودیها

به منظور تهیه صورتهای مالی اساسی پایان دوره مالی به شکل ترکیبی را به همراه ندارد.

 

قیمت تمام شده نهایی و قیمت تمام شده جذبی:

—قیمت تمام شده نهایی : —جمع هزینه های متغیر را به عنوان قیمت انتقالی در نظر می گیریم.این روش زمانی مناسب است که واحد فروشنده دارای ظرفیت اضافی باشد،قیمت انتقالی بالنسبه پایین باعث ترغیب خرید کالا در داخل شرکت خواهد شد.این روش زمانی که واحد فروشنده یک مرکز سرمایه گذاری است مناسب نیست زیرا به این ترتیب به فروشنده به شدت لطمه وارد می شود.

—قیمت تمام شده جذبی : در این روش هزینه های متغیر به اضافه سهم هزینه های ثابت واحد فروشنده را به عنوان قیمت انتقالی در نظر می گیریم.ایراد اساسی این روش ، در نظر گرفتن هزینه های ثابت است که می تواند باعث اخذ تصمیم نادرست شود، قلمداد می شود.

 

—قیمت تمام شده استاندارد-تعرفه دو قسمتی :

—در این روش صرف نظر از اینکه قیمت تمام شده واقعی چقدر است ، قیمت منطقی معینی را به کار می برند لذا اثر ناکارایی قسمت انتقال دهنده ، در خودش باقی می ماند و باعث انتقال کارایی به قسمت انتقال گیرنده نمی شود.

—تعرفه دو قسمتی: —در این روش قسمت انتقال دهنده از قیمت تمام شده نهایی (شامل هزینه فرصت )، استفاده می کند ولی مبلغ حق الزحمه ثابت سالا نه ای را به آن اضافه می کند تا قسمتی از امتیاز حاصل از تفاوت قیمت با بهای روز، نصیب خودش شود.مبلغ ثابت را طوری تنظیم می کنند که سهم مناسبی از هزینه های ثابت قسمت انتقال دهنده پوشیده شود و بازده سرمایه به کار رفته آنرا نیز تامین کند.به این ترتیب هر دو قسمت انتقال دهنده و انتقال گیرنده سود مناسبی از انتقالات داخلی شرکت را نشان خواهد داد.

 

—قیمت انتقالی مبتنی بر بازار : قیمت کالاهای انتقالی بر مبنای قیمت بازار عموما به عنوان بهترین مبنا برای اندازه گیری سود آوری  و ارزیابی عملکرد قسمت های مختلف یک شرکت شناسایی شده است. دلیل آن نیز عینی بودن قیمتهای بازار به عنوان مبنا برای قیمت گذاری انتقالات داخلی است.

—

—زیرا قیمتهای بازار به گونه ای بی طرفانه و براساس عواملی خارج از شرکت،

اندازه گیری می شود و هیچ کس در داخل شرکت اثری برا ندازه آن ندارد.

—قیمت انتقالی مبتنی بر قیمت بازار معمولاً مشابه قیمتی است که از فروش کالا به مشتریان خارج از شرکت مطالبه می شود.

 

قیمت گذاری دو گانه:

روش قیمت گذاری دو گانه دو قیمت را در نظر می گیرد:

قیمت انتقال دهنده به قیمتی بر مبنای جمع قیمت تمام شده کل و مبلغ افزوده بستانکار می شود.

قیمت انتقال گیرنده ، به قیمت تمام شده نهایی بدهکار می شود.

معنی آن این است که قسمت انتقال دهنده ، مجاز می شود سود نشان دهد و قسمت دریافت کننده نیز به اطلاعات صحیح برای به حد اکثر رساندن سود گروه ، دسترسی خواهد داشت. ما به التفاوت به حساب گروه-حساب تعدیل قیمت های انتقالی- بدهکار می شود.

—

قیمت های انتقالی و به حد اکثر رساندن سود :

وقتی هزینه و درآمد نهایی هر دو با سطح محصول تغییر کند، موضوع باز هم پیچیده تر می شود.می توان دامنه ای از قیمت های انتقالی را تعیین کرد که مدیران قسمت های مختلف را به عمل در سطح مناسبی که حد اکثر سود را برای سازمان، تضمین می کند ، تشویق نماید

 

قیمت های انتقالی مذاکره ای:

—تعیین قیمت های انتقالی از راه مذاکره و چانه زنی بین قسمت فروشنده و قسمت خریدار است. این روش در قسمت های واقعا مستقل خوب کار می کند. قیمت های انتقالی این روش برای هر دو طرف قابل قبول است چون مدیران مستقیما مسئول مذاکره بوده اند.

   معایب این روش:

    مذاکره ممکن است به درازا بکشد و زمان بر است.

    ممکن است توافق حاصل نشود.

    معمولا طرفین مذاکره قدرت مساوی ندارند.